به گزارش ساختمان آنلاین: على بیت‌اللهى اظهار کرد: ساخت واحدهای مسکونی در کلانشهرها، شهرهای بزرگ و میانی، فرصتی ممتاز برای نوسازی و بهسازی در بافت‌های ناکارآمد و فرسوده است. بافت‌های فرسوده شهری، یکی از آسیب‌پذیرترین محدوده‌ها هنگام رخداد زلزله‌های بزرگ در شهرها و یا مجاورت آنها هستند.
وی ادامه داد: برآورد شده است که در کل کشور، 21 میلیون نفر در بافت فرسوده سکونت دارند. با توجه به اینکه اعداد و ارقام در سطح کشوری، بسیار قابل‌توجه و مهم است و می‌تواند جهت‌گیری سیاست‌های انبوه‌سازی شهری را تعیین کند، انتظار است تا مورد توجه دولتمردان قرار بگیرد.
وی یادآور شد: در تهران، با آنکه بافت فرسوده شهر تنها پنج درصد مساحت کل شهر را تشکیل داده، اما با این وصف 15 درصد جمعیت شهر تهران (حدود یک میلیون و دویست هزار نفر) در 260 هزار پلاک ساختمانی واقع در بافت فرسوده سکونت دارند.
بیت‌اللهی با اشاره به اینکه مجموع مساحت بافت‌های فرسوده در تهران، 3270 هکتار است که در مناطق مختلف تهران پخش شده است، اعلام کرد: مناطق 12 و 10 با وسیع‌ترین مساحت بافت فرسوده در صدر و مناطق 6 و 22 با کمترین مساحت در رده آخر قرار دارند.
وی توضیح داد: علاوه بر کیفیت پائین زندگی در بافت‌های فرسوده، معابر تنگ و واحدهای کوچک، اغلب گستره‌های شهری کشور با خطر بالای زلزله همراه است. بر اساس نقشه خطر زلزله آئین‌نامه 2800، حدود 9 درصد مساحت سرزمینی ایران زون با خطر بسیار بالای زلزله است و در همین مساحت 27 درصد جمعیت کل کشور زندگی می‌کند. همچنین، 67 درصد مساحت سرزمینی ایران نیز زون با خطر بالای زلزله است.
بیت‌اللهی تصریح کرد: با رویکرد همراهی با اهداف و سیاست اجرائی دولت سیزدهم، پیشنهاد می‌شود تا راهبرد اصلی احداث واحدهای مسکونی در شهرهای بزرگ، تغییر سیمای بافت‌های فرسوده و ارتقای کیفیت زندگی و تاب‌آوری در آن بافت‌ها تعیین شود. با اتخاذ این رویکرد علاوه بر آنکه مقدار قابل‌توجهی مسکن احداث و درصد عمده‌ای از مشکل مسکن به شرط اضافه نشدن باز جمعیتی شهری تهران و سایر کلانشهرها و شهرهای بزرگ، حل می‌شود، کاهش آسیب‌پذیری شهری در برابر زلزله و تقلیل قابل‌ملاحظه تلفات احتمالی و به‌طور کلی کاهش ریسک زلزله محقق خواهد شد.
