به گزارش ساختمان آنلاین: مهدی زارع کارشناس مدیریت بحران، با درج یادداشتی در روزنامه جام جم نوشت: شهر تهران تا نیمه دهه ۸۰ حدود ۵۰۰ ساختمان بالای ۱۰ طبقه داشت که در دهه ۹۰، ۵۰۰ ساختمان دیگر هم به آن اضافه شده است. این در حالی است که به گفته مدیران سازمان آتش‌نشانی تهران، حدود ۹۰ درصد ساختمان‌های بلند تهران، ایمنی لازم را در برابر آتش ندارند. البته بعد از حادثه پلاسکو تغییراتی در این ساختمان‌ها رخ داد، به طوری که تجهیز و ایمن‌تر از قبل شدند و توجه به این‌گونه مسائل، به طور کلی در ساختمان‌ها بیشتر شد.
اما همچنان آمار ۲۵ درصدی آتش‌سوزی‌های ساختمانی، آن هم بعد از حادثه پلاسکو و برانگیخته شدن احساسات عمومی، جای تعجب دارد. البته بدون شک، از دی‌ماه ۹۵ و این اتفاق تلخ، توجه ویژه‌ای به ایمن‌سازی ساختمان‌ها شد؛ توجهی که فقط منحصر به شهر تهران نبود، بلکه پلاسکو نوعی توجه ملی را به ماجرا جلب کرد. اما بدیهی است که کمترین تعداد ساختمان‌های غیراستاندارد و ناایمن هم می‌تواند رقم‌زننده حادثه تلخ دیگری همچون پلاسکو باشد.
بدون تردید، ایمن‌سازی ساختمان‌ها در برابر حوادثی مانند آتش‌سوزی، نیازمند سرمایه‌گذاری جدی است. درواقع یک طرف ماجرا، ساختمان‌های قدیمی و فرسوده‌ای هستند که نیاز به ایمن‌سازی مجدد دارند و طرف دیگر هم متاسفانه ساختمان‌های تازه‌سازی وجود دارند که به گفته معاون پیشگیری سازمان آتش‌نشانی تهران، با دارا بودن حداقل استانداردهای ایمنی، مجوز ساخت و ساز گرفته‌اند.
چنین ساختمان‌هایی را در شرایطی تصور کنید که در کوچه‌ها و مسیرهای تنگ قرار دارند و در صورت بروز حادثه امکان حضور نیروهای آتش‌نشانی در محل حادثه به‌سختی ممکن است. در چنین وضعیتی، چه راهکارهایی برای پیشگیری از آتش‌سوزی‌های ساختمانی وجود دارد؟
به نظر می‌رسد اولین و مهم‌ترین قدم برای تحقق این هدف، جلوگیری از ایجاد خطرهای جدید و یا همان صدور مجوز برای ساختمان‌هایی با حداقل استاندارد لازم است. شهرداری‌ها به سختگیری روی‌بیاورند و اجازه ساخت ساختمان‌هایی ناایمن را ندهند. گام دوم هم قدم برداشتن در مسیر حل معایب واضح این ساختمان‌ها است؛ معایبی که آنقدر عیان است که هر لحظه هشدار خطر را به ساکنان آن ساختمان می‌دهد. در نهایت و برای گام سوم در مسیر پیشگیری از حادثه، لازم است سراغ آن دسته از ساختمان‌هایی برویم که از نظر سن، تعداد طبقات، تجهیزات و… در شرایط نابسامانی هستند.
در نهایت هم فراموش نکنیم که پرداختن به ایمن‌سازی ساختمان‌های شهر نباید محدود به سخنرانی و مناسبت‌هایی مانند امروز – روز آتش‌نشانی و ایمنی – شود، چراکه زندگی در شهر ایمن، حق اولیه تمامی شهروندان است که باید از سوی مدیران شهری مورد توجه قرار گیرد.
