به گزارش ساختمان آنلاین: محمود جامساز ، کارشناس مسائل اقتصادی گفت: مسکن سهم بزرگی در سبد معیشت مردم را به خود اختصاص می‌دهد. بیش از یک سوم مردم ایران مسکن ندارند و اجاره نشین هستند و این اجاره بیش از 50درصد درآمد آنها را می‌بلعد در حالی که این رقم باید به حداکثر 25درصد کاهش یابد. همه اینها به این معناست که هر راهکاری برای تامین بیشتر مسکن در کشور راهکاری ستودنی به شمار می‌آید.
با این حال آزمون و خطا در بخش مسکن ایران بسیار صورت گرفته است، تعاونی‌های مسکن هم از اوایل انقلاب تاکنون فعال بوده‌اند و نهادهای دولتی و خصوصی زیادی هم در ایجاد این تعاونی ها دخیل بودند، با این حال این تعاونی‌ها با وجود پتانسیل خوبی که در تامین مسکن داشتند، اما از بستر مناسبی هم برای ایجاد رانت، زمین‌خواری، کلاهبرداری، اختلاس، برخوردار بوده‌اند و حاصل این رانت‌بازی‌ها چیزی نبود جز اینکه مردمی که در این تعاونی‌ها سرمایه‌گذاری کرده بودند تا صاحب خانه شوند، بدتر در تنگنای اقتصادی سخت‌تری قرار گرفتند. در نتیجه به باور من این تعاونی‌ها چنانچه تجربه نشان داده است، کاری از پیش نمی‌برند.
از جمله مشکلات دیگری که می‌توان برای این ایده از هم اکنون پیش‌بینی کردن طولانی شدن جریان ساخت و تحویل مسکن به ویژه در شرایطی است که مصالح ساختمانی هم بازار کم و بیش پرنوسانی را تجربه می‌کنند. تجربه ثابت کرده که از ارگان‌های دولتی مسئول تعاونی‌ها هم نمی‌توان انتظار عملکرد قدرتمندی داشت، بنابراین چشم‌اندازی که برای تعاونی مسکن تصور می‌شود، امیدوارانه نیست.
علاوه بر تعاونی مسکن دیگر برنامه‌های دولتی در تامین مسکن برای مردم هم موفق نبوده‌اند، از جمله اینها صرف 150هزار میلیارد تومان در دولت احمدی‌نژاد برای احداث پروژه مسکن مهر بود. این رقم از بانک‌ها گرفته شد تا این پروژه با عنوان مسکن اجتماعی در اختیار مردم قرار بگیرد. اما آیا این پروژه با کیفیت مطلوب و کافی در اختیار مردم قرار گرفت؟ یا اینکه هزینه تعمیر و نگهداری را پس از اسکان بر ساکنین تحمیل کرده است
