به گزارش ساختمان آنلاین: کاهش شمار سفرها در پی شیوع ویروس کرونا بر صنعت حمل‌و‌نقل در اشکال مختلف هوایی، جاده‌ای و ریلی تاثیرات منفی چشمگیر داشته است. در همین راستا در تیر ماه سال جاری معاونت توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت کار خبر از تخصیص تسهیلاتی به ارزش ۳۵هزارمیلیارد ریال با نرخ سود ۱۲درصد را برای حمایت از بخش‌های حمل‌و‌نقل هوایی، ریلی و دریایی داد تا بخشی از زیان این صنعت جبران شود.
این تسهیلات تا شهریوردست‌کم به بخش حمل‌و‌نقل ریلی پرداخت نشده بود تا اینکه مدیرعامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی اظهار امیدواری کرد با همکاری شبکه بانکی، پرداخت وام حمایتی شرکت‌های حمل‌و‌نقل‌ریلی آسیب دیده از شیوع بیماری، از نیمه شهریور آغاز شود. ستاد ملی مبارزه با کرونا نیز رقم ۹۴۰میلیارد تومان را برای این وام تصویب کرد اما باز هم پرداختی صورت نگرفت تا اینکه در اواخر آبان محمد رجبی رئیس انجمن شرکت‌های ریلی از قرار گرفتن این شرکت‌ها در آستانه ورشکستگی خبر داد.
چنین تاخیراتی گویای این است که صنعت حمل ریلی باید دست‌کم تا پایان شروع کرونا راهکارهای دیگری برای جبران خسارات برآمده از کاهش شمار مسافران پیش بگیرد؛ افزایش حمل‌و‌نقل باری در شرایطی که از شمار مسافران کاسته شده است می‌تواند گزینه مناسبی باشد، هر چند اجرای این راهکارها هم نیاز به پیش‌زمینه‌هایی دارد که ایجاد آنها می‌تواند این شکل از حمل را برای صاحبان بار جذاب‌تر کند.
میثم لاجوردی کارشناس حمل‌و‌نقل‌ریلی در این باره به ساختمان آنلاین توضیح می‌دهد: کارکرد اصلی صنعت حمل‌و‌نقل‌ریلی حمل بار است، ظرفیتی که اگر پیش از این بر آن تمرکز بیش‌تری شده بود درآمد حاصل از آن امروز شرکت‌های حمل ریلی را از تسهیلات دولتی بی‌نیاز می‌کرد.
وی می‌افزاید: به طور کلی حمل مسافر در راه‌آهن ایران پدیده‌ای زیان‌ده و متکی بر یارانه‌های دولتی است؛ به ویژه که در حمل ریلی، قطار حتی در صورت پر نشدن و با حداقل مسافر باید به مقصد برود و این هزینه‌ای را به صنعت ریلی تحمیل می‌کند که از هیچ محلی جبران نمی‌شود.
او همچنین اضافه کرد: حمل بار از مسیرهای ریلی نسبت به جاده‌ای مقرون‌به‌صرفه‌تر است. اما برای توسعه این امر باید زیرساخت‌هایی ایجاد و صنعت حمل ریلی ایران با استانداردهای جهانی همخوان شود تا تمایل صاحب بار را بر حمل ریلی افزایش دهد و بر جذابیت اقتصادی این گزینه حمل بیفزاید.
