معرفی و بررسی معماری رستوران چوجی
اختصاصی ساختمان آنلاین: طراحی دکوراسیون رستوران بسیار با اهمیت است، زیرا طراحی رستوران بخش مهمی از فعالیت شغلی رستوران‌داری محسوب میشود. دکوراسیون رستوران باید با منو و نوع رستوران هماهنگ باشد، مثلا دکوراسیون رستوران فرانسوی باید به نوعی بیانگر فرهنگ و هویت غذای فرانسوی باشد.
در یک رستوران سنتی جدا از این که یک غذای سنتی میل میشود باید مشتریان آن حس کنند در یک بنای تاریخی یا در ایران قدیم و یا تهران قدیم و… به سر میبرند. این حس و حال را یک طراحی خوب دکوراسیون رستوران به شما خواهد داد. پس دکوراسیون رستوران و فضاسازی مناسب رستوران باید حال و هوای مشتری های خود را عوض کند.
رستوران هایی که طراحی و نورپردازی و فضای مناسبی داشته باشند محیط گرم و صمیمی و شاد را برای مشتری تداعی میکنند. اگر دکوراسیون داخلی رستوران که نقش بسزایی در سبک معماری رستوران دارد درست طراحی شده باشد و از طراحی های یکنواخت و تقلیدی استفاده نشده باشد در چنین مواردی، مشتری فضای رستوران را بر خلاف ذهنیتی که از قبل در مورد تریاها و رستوران های یکنواخت و خسته کننده داشته، میبیند و جذب محیط رستوران میشود درنتیجه یکی از رموزکلید موفقیت رستوران ها درطراحی «منحصر به فرد» بودن آنها است.
رستوران چوجی در تابستان ۱۳۹۵ با همین هدف در یکی از مناطق پر تردد تهران، منطقه ی سهروردی شمالی، خیابان خرمشهر افتتاح شد و با توجه به خط مشی این مجموعه درجهت پرهیز از تقلید در تمام زمینه ها، طراحی داخلی رستوران توسط معماران توانمند آقایان شبیر موسوی، امیر رضا فاضل و مهدی کلاهی و با همکاری استودیو آدمون در زمینی به وسعت ۲۰۰ متر مربع و با استفاده از مصالح طبیعی همچون چوب بازسازی و اجرا شد و طراحی داخلی آن به نحو احسن صورت گرفت. این طرح موفق به کسب رتبه اول در بخش ساختمان تجاری در نهمین جایزه معماری داخلی ایران و رتبه سوم در جایزه معمار ٩۵ در بخش بازسازی شده است.
ایده اولیه ی رستوران چوجی
با توجه به افزایش سرمایه در تهران و با هدف جلوگیری از تخریب بنای قدیمی و ساخت بنای جدید به جای آن، که اثرات مخربی در محیط زیست به جا میگذارد، مالکان اکثر مکان های عمومی همچون رستوران ها و تریاها برای ایجاد تنوع وجذب مشتری دست به بازسازی و طراحی دکوراسیون داخلی ملک خود میزنند.
رستوران چوجی در یکی از مناطق پر تردد شهر تهران قرار دارد با توجه به اینکه فضای داخلی رستوران با سنگ تراورتن کرم، سرامیک کرم، پنجره های قوسی و گاه ساده به سبک کلاسیک بی هویت امروز ایران پوشانده شده بود و تخریب بنای موجود ممکن نبود، معمارموضوع اصلی در طراحی را، به حداقل رساندن اثرات منفی حاصل از تخریب، انتخاب متریال برای بازگشت به چرخه زندگی و جلوگیری از هدر رفتن سرمایه و منابع، قرار داد و با ایجاد جداره ای شفاف برای ایجاد ارتباط بین فضاهای داخلی هویتی تازه و شکلی نو به فضای داخلی رستوران بخشید.
در این طرح تفکیک فضا بر اساس نیازهای متفاوت مجموعه هم به وسیله متریال اصلی صورت گرفت. استفاده از چوب روی سقف رستوران بصورت پارامتریک، روی دیوارها، بخش پذیرش رستوران و جدا سازی فضاهای مختلف در رستوران نیز به وسیله چوب صورت گرفته است و از چوب به صورت مشبک های به عنوان حائل استفاده شده است.
طرحی از چوب با قابلیت انتقال
با توجه به این که مکان در نظرگرفته شده برای ایجاد رستوران، بصورت اجاره و برای مدتی محدود در رهن کارفرما قرار داشت و علاوه برآن به هیچ عنوان فضای مناسبی برای یک رستوران به نظر نمیرسید برای هرچه کمتر آسیب رساندن به چرخه ی زندگی، هویت جداره های الحاقی بر اساس نظریه ی بازگشت ماده از یک شکل قابل استفاده و تبدیل به شکل دیگر قرار گرفت و به نوعی برای احترام به محیط زیست و روح بخشیدن به طبیعت این فضای جمعی، با چوب و آهن، شکل جداره ها تغییر کرد، همچنین مسئله دیگری که در این مسیر، دارای اهمیت بود امکان بازگشت بنا به وضعیت اولیه، به منظور جلوگیری از هدر رفتن سرمایه و منابع طبیعی بود. با توجه به اینکه سرمایه و طرح از هم جدا نیستند، انتقال طرح و سرمایه از مکانی به مکان دیگر با حداقل آسیب، بهترین پاسخ به این مسئله بود.
در طراحی تمام جزئیات قابلیت انتقال، باز و بسته شدن اجزاء مورد توجه قرارگرفت که خود باعث خلق ساختی بدیع در تمامیت و اجزاء شد. تا آنجا که با وجود طراحی جزئیات بسیار، در یکپارچگی فضا کمترین آسیب وارد شد و امکان انتقال بعد از مدت زمان رهن از فضای موجود به فضاهای متنوع دیگر را فراهم کرد تا در طول مسیر رشد رستوران، فضا پیوسته با تغییری آگاهانه ماندگاری خود را حفظ کند.
طراحی داخلی رستوران چوجی
در طراحی داخلی رستوران چوجی ورودی با سقف بلند مبدأ اصلی حرکت در نظر گرفته شد که بیشترین انرژی ارتباط بصری در پروژه را داراست و راهرو ها به وسیله ی دیواره چوبی مشخص شده است. فضای خانوادگی و پرجمعیت در طبقه پایین با سقف بلندتر قرارگرفت و نیم طبقه بالا با سقف کوتاه تر، برای فضای خصوصی، کم جمعیت و دوستانه اختصاص داده شد و برای ایجاد حس نوعی دعوت به طبقه فوقانی، طرحی همسان با سقف ورودی برای نیم طبقه بالا درنظر گرفته شد.
از آنجایی که ایرانیان در فضای زندگی خود حریم خصوصی و عمومی را مجزا و امکان دسترسی به فضای اندرونی را محدود میکنند. آنچه در طراحی این پروژه مورد توجه قرار گرفت ایجاد دیوارهای چوبی برای تفکیک فضاهای خصوصی، خانوادگی یا دوستانه بود که حس آرامش را برای مشتریان و با شکستن سکون فضا، پویایی و تحرک را برای کاربران به ارمغان آورد.
