ادعاهای متداول در قراردادها
ادعاهای متعارفی که در قراردادهای پیمانکاری طرح می شود، به طور عمده در یکی از محورهای محدوده ای، زمانی، هزینه ای و کیفی خواهد بود .
ادعاهای مربوط به محدوده و شرایط کار
ادعاهای مربوط به محدوده و شرایط کار، دعاوی ای هستند که در آن کارفرما یا پیمانکار بدلیل اختلاف نظر در خصوص محدوده و شرایط واقعی پروژه و اختلاف آن با محدوده مورد توافق در زمان انعقاد قرارداد، ادعای افزایش یا کاهش محدوده و دستور کار پروژه را می نمایند که این افزایش و یا کاهشمحدوده کار خواسته یا نا خواسته به افزایش یا کاهش زمان و هزینه پروژه می انجامد.
ادعاهای زمانی
ادعاهای زمانی، دعاوی ای هستند که طی آن کارفرما یا پیمانکار بسته به شرایطی که با آن مواجه شده است، تقاضای تجدید نظر در مدت زمان قرارداد را داشته و به اصطلاح خواستار توسعه زمان قرارداد می شود. این نوع ادعا می تواند از سوی هریک از طرفین قرارداد اعم از کارفرما یا پیمانکار صورت گیرد.
ادعاهای هزینه ای
ادعاهای هزینه ای، دعاوی ای هستند که در آن کارفرما یا پیمانکار به دلیل نقص عملکرد طرف مقابل و یا به شکل قهری و به دلیل تغییر شرایط محیط متضرر شده و تقاضای جبران خسارت می کند.
ادعاهای کیفی
ادعاهای کیفی دعاوی ای هستند که در آن یکی از طرفین نسبت به کیفیت عملکرد طرف مقابل معترض می شود. به عنوان مثال، کارفرما مدعی می شود که پیمانکار، کار را با کیفیت مندرج در قرارداد به انجام نرسانده است و یا پیمانکار مدعی می شود که امکانات و تجهیزاتی که از سوی کارفرما در اختیار پیمانکار قرار گرفته است، کیفیت و کارایی مورد توافق در قرارداد را ندارد.
