حداقل ضوابط لوله کشی گاز طبیعی ساختمان‌های مسکونی، عمومی و خاص، مجتمع‌ها و شهرک‌های مسکونی، محوطه‌ها و شهرک‌های صنعتی در مبحث ۱۷ ارائه شده است. هدف این مبحث، طراحی و اجرای لوله‌کشی، نصب، راه‌اندازی و نگهداری وسایل گازسوز در ساختمان‌ها و محوطه‌ها است. مقررات این مبحث، کاربری گاز طبیعی تحویلی به ساختمان‌ها و محوطه‌ها برای مصارف تا حداکثر ۵۰۰۰ مترمکعب در ساعت را در بر می‌گیرد. مبحث ۱۷ فشارهای بین یک چهارم پوند بر اینچ مربع تا شصت پوند بر اینچ مربع را شامل می‌شود.
موارد زیر باید طبق ضوابط مبحث هفدهم مقررات ملی ساختمان انجام شود:
- طراحی، انتخاب مصالح و اجرای لوله‌کشی گاز طبیعی
- آزمایش‌ها، بازرسی‌ها، کنترل‌های کیفی دودکش‌ها
- هوارسانی و تامین هوای احتراق
- نصب، راه اندازی، ایمنی و بهره‌برداری از لوازم گازسوز در ساختمان‌ها و محوطه‌هایی که لوله‌کشی گاز طبیعی در آن‌ها اجرا نشده
مجموعه استانداردهای شرکت ملی گاز تحت عنوان IGS و استانداردهای شرکت ملی نفت تحت عنوان IPS که در پروژه های گازرسانی و صنعت نفت کشور، مورد استفاده قرار می‌گیرند، در این مقررات نیز در موارد مرتبط به عنوان مرجع مورد استناد قرار گرفته اند.
دامنه کاربرد مبحث ۱۷
این مبحث در بخش اول برای گاز تحویلی ساختمان‌ها با فشار یک چهارم پوند بر اینچ مربع و حداکثر مصرف ۱۶۰ مترمکعب بر ساعت و قطر لوله حداکثر ۴ اینچ، موارد زیر را در برمیگیرد:
- حداقل ضوابط طراحی، اجرا و کنترل‌های کیفی لوله‌کشی گاز
- نصب و راه‌اندازی وسایل گازسوز، دودکش‌ها
- هوارسانی به وسایل گازسوز
- ضوابط بهره‌برداری و ایمنی
بخش دوم مبحث با عنوان مقررات لوله کشی گاز طبیعی برای مصرف کنندگان عمده، فشارهای بین ۲ تا ۶۰ پوند بر اینچ مربع یا مصارف بالاتر از ۱۶۰ مترمکعب بر ساعت تا حداکثر ۵۰۰۰ مترمکعب در ساعت را در برمیگیرد. این ظوابط باید در اماکن زیر رعایت شود:
- مجتمع ها و ساختمان‌های مسکونی عمومی ( از حمله اداری، تجاری، بهداشتی، آموزشی و ورزشی)
- محوطه‌ها و ساختمان های صنعتی
- شهرک های صنعتی و مسکونی
این بخش از مبحث نیز، حداقل ظوابط طراحی، اجرا و کنترل‌های کیفی لوله‌کشی گاز مصرف کنندگان فوق را در برمیگیرد.
لوله‌کشی گاز مایع، گازهای سوختنی به غیر از گاز طبیعی و گازهای غیر سوختنی خارج از شمول مقررات این مبحث هستند.
مبحث ۱۷مقررات ملی ساختمان ویرایش سوم سال۱۳۸۹
