جوشکاری قوس الکتریکی با الکترود روکش دار (SMAW)
در حال حاضر متداول ترین روش جوشکاری در کارگاه های متعارف ساختمانی روش SMAW می باشد.
در این روش که موسوم به روش دستی می باشد از الکترودهای روکش دار استفاده می گردد. انواع الکترودهای مورد استفاده در این روش شامل روتیلی معمولی، روتیلی پودر آهن دار، سلولزی و کم هیدروژن می باشند و به ترتیب الکترودهای E6012 و E6014 و E6010 و E7018 نمونه هایی متناظر با هر یک از الکترودهای مذکور می باشد. الکترودها در قطرهای ۲٫۲۵ ، ۳٫۲۵ ، ۴ و ۵ میلی متر تولید می شوند. به طور معمول در اجرای سازه های فولادی قطر الکترودهای مصرفی با توجه به ضخامت قطعه، شکاف ریشه اتصال، وضعیت جوشکاری، بعد جوش و میزان مهارت جوشکار تعیین می گردد.
این نامگذاری از آنجا ریشه می گیرد که ترکیب اجزای روکش این الکترود تقریبا فاقد هیدروژن می باشد. فقدان هیدروژن خاصیت مهمی است، زیرا هیدروژن باعث ایجاد ترک مجاور نوار جوش در فولادهای کربن دار و فولاد آلیاژی می گردد. با حذف هیدروژن، از ایجاد ترک های زیر و مجاور نوار جوش جلوگیری شده و فولادهای ضخیم و سخت می توانند بدون عملیات پیش گرمایش و یا با پیش گرمایش کم، جوش داده شوند. به علاوه، این الکترودها در فولادهای پر گوگرد تولید نوار جوش غیر متخلخل کرده و از ایجاد انقباض های بعد از جوش در فولاد فسفردار جلوگیری می کنند. اضافه کردن پودر آهن به روکش الکترود، نرخ ترسیب جوش مذاب را افزایش می دهد.
واقعیت آن است که در عمل، این الکترودها نباید در هوای مرطوب قرار گیرند زیرا تمایل به جذب مقدار قابل ملاحظه ای از رطوبت هوا را داشته و جذب این رطوبت روی خواص آنها تاثیر گذار است.
تامین محدوده وسیعی از خواص مورد نظر کلوئید کربن، منگنز، کروم، نیکل، مولیبدن و وانادیم به ترکیب ساختمانی روکش این نوع الکترود امکان پذیر است.
قوس ایجاد شده با این نوع الکترود تند و شدید نبوده و دارای نفوذ متوسطی است. گل ایجاد شده ضخیم و ترد بوده و به راحتی تمیز می شود. در جوشکاری با این نوع الکترود باید از قوس کوتاه استفاده کرد. قوس بلند باعث مکش هیدروژن (افزایش رطوبت) شده که موجب تخلخل و دخول سرباره در نوار جوش می شود. با استفاده از تکنیک های صحیح جوشکاری، تأمین جوش با کیفیت خوب و جوابگوی آزمایش رادیوگرافی امکان پذیر است.
