بتن پر مقاومت
بتن پر مقاومت بتنی است که دارای مقاومتی برابر یا بیش از ۴۱ مگاپاسکال باشد. نسبت آب به سیمان در این بتن ها از ۰.۲۵ برای مقاومت بیش از ۸۰ مگاپاسکال در سن ۵۶ روزه تا ۰.۴ برای برخی بتن ها در سن ۲۸ روزه متغیر است. مهمترین عوامل در تولید بتن پرمقاومت عبارت است از: کاربرد سیمان مناسب در تامین مقاومت های زیاد، نسبت آب به سیمان کم و سنگدانه های با مقاومت زیاد و تمییز که دارای اندازه و دانه بندی مناسبی باشند. روش جایدهی بتن و میزان تراکم آرماتورها تعیین کننده بزرگترین اندازه سنگدانه و دانه بندی مصالح سنگی می باشد. استفاده از نسبت آب به سیمان کم مهمترین گام برای دستیابی به بتن پرمقاومت است که این امر در عمل با استفاده از افزودنی های کاهنده ی قوی آب بدست می آید.
در صورتی که نسبت آب به سیمان کمتر از ۰/۳۵ باشد معمولاً افزودنی فوق روان کننده برای کنترل مقدار آب اختلاط در محل تولید بتن به مخلوط اضافه شده و در مرحله بعدی به منظور تسهیل قرار دهید مقداری افزودنی نیز در پای کار به بتن اضافه می شود برای مثال در مخلوطی با نسبت آب به سیمان ۰/۳۳ و آب اختلاطی در حدود ۱۵۰ کیلوگرم بر مترمکعب می توان از مقادیر معمول افزودنی برای ایجاد اسلامپ پی معادل ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلی متر استفاده کرد بتن به پای کار و پیش از بتن ریزی برای دستیابی به اسلامپ مطلوب جهت پمپ کردن بتن و با توجه به روش بتن ریزی می توان برای مرتبه دوم مقدار از افزودنی را به مخلوط اضافه کرد این روش دو مرحله ای در اضافه کردن افزودنی تاخیر ایجاد شده در زمان گیرش را کاهش می دهد و به خصوص برای بتن ریزی دال و مواقعی که عملیات پرداخت از طریق مال کشی انجام میشود بسیار پرکاربرد می باشد.
