انواع روش های طراحی کانال

 

کانال ها یکی از مهمترین اجزای سیستم تهویه مطبوع هوا هستند، به این معنی که بدون وجود یک کانال مناسب سیستم تهویه کارایی مطلوبی نخواهد داشت. کانال ها عموما دارای مقاطع گرد و یا چهارگوش هستند، کانال های با مقطع گرد دارای افت فشار و سروصدای کمتر و راندمان بالاتر هستند اما در فضاهای که دارای محدودیت ابعاد هستند کمتر مورد استفاده قرار می گیرند.کانال های با مقطع چهارگوش از افت فشار، سروصدای بیشتر و راندمان پایین تری برخوردار هستند اما به دلیل شرایط طراحی، بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند.

در یک کانال چهار گوش طراح می تواند با کاهش یکی از اضلاع مقطع کانال و افزودن به ظلع دیگر مشکل محدودیت طول و عرض یا ارتفاع را مرتفع کند. نکته مهم این است که می بایست نسبت طول به عرض مقطع کانال از ۱ به ۶ فراتر نرود. کانال هایی که برای مکش هوا مورد استفاده قرار می گیرند( مانند کانال های اگزاست و یا کانال های برگشت) بهتر است از ورق هایی با ضخامت بیشتر و اتصالات فلنچ که محکم تر هستند، ساخته شوند تا کانال دچار ضربان نشده و ایجاد سروصدا نکند.

روش های محاسبه ابعاد کانال

 

محاسبه ابعاد کانال بسیار مهم است زیرا مقدار و سرعت هوای انتقالی به ابعاد کانال وابسته است. ممکن است لازم شود طراح محاسبه ای از ابعاد کانال برای جا به جایی یک مقدار هوای مشخص داشته باشد.یا اینکه کانال مستطیل شکل با ابعادی معادل یک کانال دایره ای با قطر مشخص، خواهد بود.

ملاحظات طراحی

 

برای کانال های دمش در سیستم های تهویه مطبوع بایستی دقت شود که سرعت جریان هوا داخل کانال بین ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ فوت در دقیقه باشد و اگر سرعت هوا از این محدوده بالاتر رود علاوه بر افزایش سرو صدا میزان افت فشار نیز افزایش یافته و راندمان مکانیکی سیستم کاهش می یابد. زانویی ها نیز باید دارای شعاعی به اندازه کافی بزرگ باشند تا موجب آشفتگی مضاعف در جریان نگردند.

روش های طراحی

 

سه روش برای طراحی کانال وجود دارد:

• روش سرعتی ( constant volume) در این روش سرعت جریان هوا در تمام طول مسیر ثابت نگه داشته می شود. بازده این روش طراحی پایین بوده و معمولا برای سیستم های انتقال مواد که در آن فاکتور سرعت اهمیت برخوردار است مورد استفاده قرار می گیرد.
• روش بازیافت فشار استاتیک(Static regain) در این روش بعد از هر دریچه فشار سرعتی به فشار استاتیک تبدیل می شود تا میزان افت فشار استاتیک تبدیل می شود تا میزان افت فشار در تمام دریچه ها یکسان شود.البته این روش طراحی مستلزم تجربه زیادی است که امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
• روش نرخ افت فشار یکسان( Equal Friction) در این روش بعد از هر دریچه، سرعت هوا اندکی کاهش یافته تا میزان نرخ افت فشار در تمام طول مسیر یکسان باقی بماند. افت فشار کل سیستم نیز معادل افت فشار در آخرین و دورترین دریچه نسبت به فن محاسبه می گردد. در کانال های رفت، سرعت هوا در دریچه ها بایستی به گونه ای محاسبه گردد که هوا بتواند دو سوم (۲/۳) طول اتاق را بعد از خروج از دریچه بپیماید.