بویلرها و پکیج های چگالشی

بویلرها و پکیج های چگالشی یا همان پکیج های تامین کننده حرارت مورد نیاز ساختمان، مصرف کننده های عمده انرژی در ساختمان می باشند که چگونگی عملکرد آنها نقش بسیار مهمی در تعیین وضعیت مصرف انرژی ساختمان ایفا می نماید.بویلرها و پکیج های چگالشی کنترل مطلوب بازدهی و عملکرد این تجهیزات و بهبود آنها، گام موثری در رفع مشکلات موجود در مصرف انرژی ساختمان و کاهش تلفات مجموعه ایفا می نماید.

به طور کلی سیستم های حرارتی مورد استفاده در تاسیسات ساختمان را به ۲ دسته ، چگالی (condensing) و غیر چگالی(non condensing) می توان تقسیم کرد.

در تولید بویلرها و پکیج های غیر چگالی سنتی با تکنولوژی قدیمی موارد مربوط به صرفه جویی انرژی لحاظ نشده است. سهم عمده اتلاف در این نوع سیستم ها، تخلیه گازهای حاصل از احتراق به محیط خارج می باشد. تخلیه گازهای حاصل ازاحتراق از طریق دودکش با دمای حدود ۱۵۰C تلفات شدید انرژی را به ساختمان تحمیل می نماید،از این رو و با توجه به شاخص بازدهی، بیش از نیمی از گاز مصرفی در سیستم های حرارتی ساختمان به هدر می رود.

شوفاژهای که چگالشی با هدف رفع محدودیت های سیستم های سنتی، افزایش بازدهی و صرفه جویی مضاعف طراحی گردیده است.

 

 

در بویلرهای غیر چگالی گازهای حاصل از احتراق پس از گرم نمودن آب در گردش سیستم، با دمای بالا از طریق دودکش به محیط خارج تخلیه می گردد.تخلیه گازهای حاصل از احتراق با دمای حدود ۱۵۰OC تلفات شدید انرژی را به ساختمان تحمیل می نماید.

در سیستم های حرارتی با تکنولوژی چگالش، قطرات آب موجود در گازهای احتراق با از دست دادن گرمای نهان خود به مایع تبدیل شده و چگالش صورت می پذیرد.

در اثر این چگالش تا ۱۳ درصد گرمای نهان موجود در گاز طبیعی بازیافت می شود و راندمان سیستم حرارتی به میزان چشمگیری افزایش می یابد. میزان افزایش راندمان با میزان صرفه جویی و کاهش در هزینه های حامل انرژی برابر است.

در سال های اخیر، به کارگیری بویلرها و پکیج های چگالشی ولف، در ایران و به منظور تامین نیازهای گرمایشی ساختمان های بزرگ و کوچک، توسعه چشمگیری یافته است. بنابراین با چگالش قطرات آب موجود در گازهای حاصل از احتراق در سیستم های چگالشی راندمان بالا و استفاده مفید از گرمای نهان گازهای خروجی در دودکش، افزایش چشمگیری در بازدهی حاصل می شود که دستیابی به حداکثر این بازدهی به دانش مهندسی، طراحی هوشمندانه و تکنولوژی دقیق ساخت و وابسته است.بر این اساس، می توان مفهوم بازدهی ۱۱۰ درصد در پکیج های چگالشی را توجیه کرد. در پکیج های مبنا علاوه بر بازدهی ۹۷ درصدی دستگاه در استفاده از گرمای محسوس، بهره گیری حداکثری از گرمای نهان گازهای احتراقی موجب اعمال حرارت مازاد به سیکل گرمایش و افزایش ۱۳ درصدی راندمان سیکل گرمایش در ساختمان می گردد.