پل خواجوی اصفهان از بناهای شاه عباس دوم صفوی است که در سال ۱۰۶۰ هجری قمری بنا شده‌است. درازای پل ۱۳۳ متر و پهنای آن ۱۲ متر است.
پل خواجوی اصفهان را پل شاه، پل بابا رکن‌الدین (مسیر رفتن به خانقاه و آرامگاه بابا رکن‌الدین و تخت فولاد) و پل حسن‌بیگ (نام پل قبلی که در زمان شاه‌عباس تخریب شد و این پل به جای آن ساخته شد.) هم نامیده‌اند و از بناهای شاه عباس دوم صفوی است که در سال ۱۰۶۰ هجری قمری بنا شده‌است.
این پل دارای ۲۴ دهانه‌است که از مکعب‌های به دقت تراش‌خورده ساخته شده و در بخش میانی، با سدهای چوبی برای گرفتن جلو رودخانه مسدود گردیده‌است.این پل به شماره ۱۱۱ در فهرست آثار ملی ایران در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ به ثبت رسیده است.
بازسازی پل خواجوی اصفهان:
اولین دوره بازسازی پل خواجو به سال ۱۲۹۰ هجری شمسی باز می گردد که این کار در دوران حکومت و پادشاهی ناصرالدین شاه و توسط نصرالله خان صورت گرفته است. دومین بازسازی پل خواجو در سال ۱۳۸۸ صورت گرفته است که به طور کلی زاینده رود خشک شده و حتی آثاری از آب در زاینده رود وجود ندارد و بر اساس نظرات کارشناسان باید گفت که مرمت و بازسازی پل خواجو بسیار سخت و مانند یک کارگاه صنعتی بزرگ می باشد و شاید برایتان جالب باشد بدانید که حتی سنگ های کف پل خواجو دارای معماری زیبایی بوده و حجاری هایی روی سنگ صورت گرفته است. عقیده کارشناسان این حوزه آن است که مرمت و بازسازی سی و سه پل بسیار ساده تر از پل خواجو بوده است. بر اساس نظرات کارشناسان شنیده می شود که نباید یک سنگ هم از پل خواجو برای بازسازی برداشته می‌شد و باید از کارشناسان با تخصص بالا و آگاهی بیشتر برای بازسازی پل خواجو استفاده می‌گردید.
