وصله‌ی تیرها
در اجرای تیرها و یا شاهتیرها به دلایلی باید جهت اتصال قطعات از وصله استفاده نمود که مهمترین آ‌نها شامل موارد زیر هستند.
- طول استاندارد پروفیل کافی نباشد.
- تغییر اندازه‌ی تیر آهن یا پروفیل لازم باشد.
- کاهش ضایعات تیرآهن ضروری باشد.
وصله‌ی تیرها به صورت مستقیم و بدون استفاده از ور‌ق‌های تحتانی و فوقانی بیشتر، در مواردی که ملاحظات معماری اجازه‌ی استفاده از ور‌ق‌های تحتانی و فوقانی را نمی‌دهد قابل استفاده است.
جزییات اجرایی وصله‌ی تیرها
ابتدا در محل مناسب، دو تیر آهن (پروفیل) در امتداد یکدیگر بصورت ریسمانی قرار گرفته و برای جوشکاری کامل بین دو تیرآهن، در هر یک از پروفیل‌ها درز یا پخ مناسب ایجاد می‌شود. سپس جوشکاری با نفوذ لازم انجام می‌شود و پس از آن سطح جوش سنگزنی شده و بلافاصله با ورق درز پوشانده شده و اطراف آن جوش دورتادور داده می‌شود.
اندازه‌ی وصله‌ی اتصال و طول جوش مورد نیاز باید محاسبه شود. بهترین محل ورق برای وصله کردن، ناحیه‌ی نقطه عطف لنگر خمشی و تنش برشی است که مقادیر این نیروها کمینه است و باید از اتصال ورق در ناحیه برش (نزدیک تکیه گاه) و لنگر حداکثر (وسط دهانه) پرهیز کرد. باید علاوه بر جان تیرآهن (پروفیل) با‌ل‌ها را به نحو مطلوب با ورق اتصال جوشکاری کرد. چنانچه ورق تقویتی از بال تیر عریض‌تر باشد، جوش اتصال به بال باید در انتها قطع شده و به صورت قلاب در نیاید.
در صورت اجرای روش وصله‌ی مستقیم ترتیب جوشکاری به شرح زیر است.
- برشکاری مطابق ابعاد نقشه
- مونتاژ ریسمانی دو سر تیر
- جوشکاری درز جان و پشت درز بال
- مونتاژ ورق وصله‌ی جان
- سنگزنی درز جوش بال از روی بال و آماده سازی لبه جهت جوش نفوذی
- جوشکاری درز جوش بال
- جوشکاری دورتادور ورق وصله‌ی جان
