فرهاد بیضایی در گفتگو با خبرنگار ساختمان آنلاین اظهارداشت: جهت توسعه تکنولوژی در هر حوزه ای باید به همه جوانب و نیازهای متقاضیان توجه کرد. توجه به نیازهای مصرف کننده، سازنده و حتی سیاست گذار اهمیت ویژه ای دارد. توجه به گروه ذی فعان و ذی نفوذان اهمیت ویژه ای دارد که می‌تواند سرعت توسعه تکنولوژی را افزایش دهد.
وی گفت در حوزه تکنولوژی ساختمان در سال‌های گذشته سیاست گذاری دولتی و حاکمیتی مبتنی بر نیازهای حاکمیت و دولت بوده است. عدم توجه به نیاز مصرف کننده سبب شده تا جنبه اقبال عمومی در این حوزه کافی نباشد. عموما نیازهای بخش عمومی و دولتی در حوزه تکنولوژی ساختمان معطوف به کنترل مصرف انرژی و یا بهبود مقاومت و تخریب های ناشی از حوادث طبیعی مدنظر است که ریشه آن کاهش هزینه های بخش عمومی و دولتی در این حوزه است. در حقیقت دولت در حوزه صنعت و تکنولوژی ساختمان به روش هایی بها داده است که در راستای منافع اقتصادی خود و نیازهای دولت باشد.
بیضایی خاطر نشان ساخت: این درحالی است برای مصرف کننده و متقاضیان نیز باید همین رویکرد مورد توجه قرار گیرد. یعنی همانگونه که دولت به نیازها و منافع اقتصادی خود توجه دارد باید به نیازها کمبود ها و توانمندی های محلی توجه کند.
کارشناس مسایل اقتصادی با بیان اینکه توسعه تکنولوژی صنعت ساختمان در مناطق محروم نیز از این قاعده مستثنی نیست. اذعان داشت:باید در این حوزه توجه کرد که روش های ساخت، تکنولوژی صنعت ساختمان پاسخگوی نیازها و شبکه مسائل مناطق محروم باشد. هرچند که مقاوم سازی امری غیر قابل خدشه است اما ممکن است، سبک سازی ساختمان نیاز مناطق محروم نباشد.
بیضایی در ادامه با برشمردن مهمترین کمبودها و نیازهای مناطق محروم و دورافتاده که به گفته وی عموما تقاضای مناطق روستایی را شامل می‌شود تاکید کرد:. کمبود نیروی ماهر و آموزش دیده،. کمبود مصالح ساختمانی استاندارد،. بالا بودن هزینه های حمل و نقل و. عدم توجه به ویژگی های اقلیمی در روش های ساخت فعلی از جمله شاخص ترین کمبودهای مناطق محروم در زمینه توسعه صنعتی ساختمان در مناطق محروم است.
این کارشناس مسکن توجه به نیازها و کمبودهای مذکور در امر توسعه صنعتی سازی مسکن در مناطق محروم را به عاملی تعبیر کرد که به گفته وی سبب انتخاب دقیق تری در بکارگیری تکنولوژی های صنعت ساختمان در مناطق محروم می شود .
بیضایی در عین حال افزود: مساله کمبود نیروی انسانی ماهر یک عامل تعیین کننده که در توسعه تکنولوژی ساختمانی ما را به سوی استفاده از ساخت و سازهایی که حداقل تخصص نیروی انسانی را نیاز دارد سوق می دهد. روش هایی مانند ICF، سوپرپنل‌ها و لارج پنل ها یا پنل های 3D می‌تواند انتخاب های مناسبی برای پاسخگویی به این نیاز باشد که به جای سبک سازی، عایق سازی و ساده سازی را مورد هدف قرار داده اند که به نسبت مقایسه با ساندویچ پنل ها که به دنبال سبک سازی هستند، همخوانی بیشتری با ذهنیت ساخت مصرف کننده دارد.
این کارشناس مسکن اظهار داشت: در همین حال در دسته دیگر ساخت مبتنی بر تکنولوژی های لگو محور در این مناطق مد نظر قرار می‌گیرد که نه تنها نسبت به روشهای ساخت و ساز فعلی که نسبت به روش های ساده مذکور نیز، به مراتب ساده تر و سهولت اجرای بیشتری دارد. ساده سازی و کاهش نیاز به نیروی متخصص در سطوح بالا، اصلی خدشه ناپذیر در توسعه تکنولوژی در مناطق محروم خواهد بود که شاید خط قرمز بر روی روش هایی مانند پرینترهای روباتیک ساختمانی که نیازمند اپراتورهای متخصص هستند، بکشد.
بیضایی ادامه داد: مساله دیگر ماجرا مساله مشکلات حمل و نقل و عدم دسترسی به مصالح استاندارد در مناطق محروم و دورافتاده است. این مشکلی جهانی بوده که توسعه تکنولوژی Rail Wall ها و یونیت های پیش ساخته پاسخی به نیاز مصرف کننده در این مناطق بوده است.
کارشناس مسایل اقتصادی در پایان افزود: بنابراین برای آنکه انتظار توسعه تکنولوژی در هر منطقه ای از کشور داشته باشیم باید مشکلات و سطح نیازها و توانمندی های مصرف کنندگان در مناطق هدف را مورد توجه قرار دهیم و بدون شک. پاسخگویی مناسب با این رویکرد منجر به پایداری تکنولوژی در این مناطق نیز خواهد شد.
