به گزارش ساختمان آنلاین: محمدرضا مرشد دوست -کارشناس ایمنی- در باره چند عاملی که لازم است برای جلوگیری از وقوع پلاسکویی دیگر به آن ها توجه شود اظهار کرد: یکی از مهم ترین تجربه ها پس از پلاسکو را می توان لزوم تبیین قانون ایمنی در کشور دانست.
وی گفت: تنها قانونی که درباره ایمنی در دست داریم فصل چهارم قانون کار است که به حوزه ایمنی و بهداشت کار می پردازد. این قانون سال ها پیش نوشته و به روز نشده است و بخش قابل توجهی از آن در حوزه روابط بین کار و کارگر است؛ البته بخشی از آن در حوزه ساختمانهای اداری و تجاری هم ورود می کند اما به حوزه ساختمانهای مسکونی وارد نشده است.
این کارشناس ایمنی گفت: قانون، بالاترین سند برای نظارت مجریان است که متاسفانه آن را نداریم. دستور العمل هایی که سازمان های آتش نشانی یا امدادی دیگر می دهند مرتبه ای پایین تر از قانون دارد، اما برای بهبود وضعیت ایمنی نیاز است که در این رابطه، آیین نامه های قانون ایمنی نوشته و ناظران آن مشخص شوند.
وی افزود: لزوم داشتن قوانین حوزه ایمنی دغدغه ای است که باید به آن توجه شود تا گام های پیشرفت در حوزه ایمنی بلند تر شود.
مرشد دوست اظهار کرد: نکته دیگر که باید برای جلوگیری از پلاسکو های دیگر به آن توجه شود، دستورالعمل سازمان های امدادی است، مثلا سازمان آتش نشانی در بحث حریق به ساختمان هایی که قدیمی ساز هستند ورود نمی کند و نمی شود آن ها را ملزم کرد تا ایمنی را رعایت کنند، اما قانون های لازم که وجود داشته باشد، این موضوع هم تا حدی حل می شود.
وی ادامه داد: برخی بین آیین نامه، قانون، دستور العمل و بخش نامه تفاوتی قائل نیستند اما با ورود به لایه های آن متوجه می شویم که دستورالعمل ها الزام و اجبار ایجاد نمی کند و در سطح پیشنهاد است.
این کارشناس ایمنی تاکید کرد: در گام دوم باید در حوزه فرهنگ ایمنی تلاش بسیاری کرد. باید کتاب نویس ها درباره ایمنی، کتاب بنویسند و رسانه درباره فرهنگ ایمنی صحبت کند. در همین راستا باید از ظرفیت کارشناسان در حوزه فرهنگ ایمنی نیز استفاده کرد.
وی ادامه داد: مطالبه گری شهروندان نیز باید در خصوص ایمنی افزایش یابد، البته این مطالبه گری هم دانشی نیاز دارد که افراد بدانند از هر سازمان چه نکاتی را مطالبه کنند.
مرشد دوست گفت: نکته دیگری که می توان به آن اشاره کرد توجه به ظرفیت فارغ التحصیلان رشته ایمنی حفاظت از ساختمان است؛ برخی از این افراد ایمنی حریق در ساختمان های بلند و برخی ایمنی در تصرف هستند. این افراد فارغ التحصیلان دانشگاه های علمی و کاربردی هستند و می توانند مدیر یا مشاوران هیات مدیره ساختمان باشند.
وی ادامه داد: این افراد درس ایمنی را خواندند و می توانند مشاوران خوبی در زمینه ایمنی ساختمان باشند و به نحوی برای ساکنان نسخه ایمنی بپیچند. این فراتر از دستورالعمل ها و مشاوره ایمنی است. اگر قانون نوشته شود و پس از آن این دسته از اقدامات تکمیلی انجام شود می توانیم به آینده ایمنی امیدوار باشیم.
این کارشناس ایمنی گفت: بخش هایی از مسئولیت هیات مدیره ساختمان یا مسئول ساختمان در حوزه نگهداری به عهده مدیران ساختمان است، اما مدیر ساختمان مجاب شده است که در حوزه حوادث، بیمه مسئولیت مدنی انجام دهد تا اگر برای افراد حادثه ای رخ داد مسئولیتی به گردنش نباشد، اما باید از حادثه پیشگیری کنیم.
وی افزود: برای نوشتن این قانون می شود از قانون ایمنی کلی در حوزه تصرفات که همان فصل چهارم قانون کار است، استفاده کرد اما روابط بین سازندگان و نگهداری کنندگان ساختمان نیز به آن اضافه شود.
