به گزارش ساختمان آنلاین: هومن گریوانی گفت: زمین مورد نظر برای ساخت هزار و ۱۵۰ واحد مسکونی مربوط به شیوه صندوق مسکن یکم (فروش اقساطی) تامین و تفاهمنامه مربوط در این زمینه نیز با پیمانکاران منعقد شده است.
وی افزود: یکی از پیمانکاران، ستاد اجرایی فرمان امام (ره) است که متعهد به ساخت ۴۰۰ واحد مسکونی در این شهر شده و پیمانکار دیگر نیز شرکت بتن ساز تربت است که ۷۵۰ واحد مسکونی در گلبهار خواهد ساخت.
مدیرعامل شرکت عمران شهر جدید گلبهار گفت: هزار و ۱۵۰ واحد مسکونی طرح اقدام ملی تولید و عرضه مسکن در گلبهار در قالب “فروش اقساطی یا حساب صندوق پس انداز مسکن یکم” ساخته می‌شود که عملیات اجرایی ساخت این واحدها در گلبهار آغاز شده و متقاضیان این واحدها باید دستکم ۴۰۰ میلیون ریال در این زمینه واریز کنند.
وی سهمیه گلبهار از طرح اقدام ملی تولید و عرضه مسکن را حدود ۱۵ هزار واحد ذکر کرد و افزود: ساماندهی متقاضیانی که شهر مورد تقاضای آنها از ابتدا گلبهار بوده است در کمترین زمان ممکن انجام و پس از اخذ مصوبات لازم و تامین زمین ساخت واحد آنها آغاز می شود.
در مجموع ساخت ۴۸ هزار و ۸۱۹ واحد مسکونی در قالب طرح اقدام ملی تولید و عرضه مسکن در ۵۲ شهر خراسان رضوی در دستور کار قرار گرفته که از این تعداد پنج هزار و ۲۸۱ واحد در شهرهای کمتر از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت، ۲۰ هزار و ۹۶ واحد در شهرهای بیش از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت، ۱۵ هزار واحد در شهر جدید گلبهار، ۲ هزار و ۷۸۵ واحد در شهر جدید بینالود و پنج هزار و ۶۵۷ واحد نیز در بافت فرسوده و سکونتگاه‌های غیررسمی محلات هدف بازآفرینی شهری ساخته می‌شود.
دولت تدبیر و امید “طرح اقدام ملی تولید و عرضه مسکن” را زمستان سال ۱۳۹۷ رونمایی و پیرو آن وزارت راه و شهرسازی شهریور امسال ثبت‌نام از متقاضیان را در کرمان به عنوان نخستین استان آغاز کرد.
برنامه‌ریزی برای ساخت ۴۰۰ هزار واحد مسکونی در چارچوب اجرای “طرح اقدام ملی تولید و عرضه مسکن” در کشور صورت گرفته است که بر این اساس ۲۰۰ هزار واحد در شهرهای جدید با مشارکت بخش خصوصی، ۱۰۰ هزار واحد در مناطق بافت فرسوده شهری توسط شرکت بازآفرینی شهری و ۱۰۰ هزار واحد نیز توسط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی ساخته می‌شوند.
شهرجدید گلبهار که برای جمعیت ۲۰۰ هزار نفر و قابل توسعه تا ۴۰۰ هزار نفر ساخته شده با وسعت چهار هزار هکتار در ۳۵ کیلومتری شمال غربی مشهد در امتداد جاده مشهد – چناران واقع است.
ایجاد این شهر در چارچوب سیاست ایجاد مراکز اقماری اسکان جمعیت برای شهرهای بزرگ به منظور کنترل توسعه پیوسته این شهرها، هدایت اسکان جمعیت در محدوده اطراف آنها و جلوگیری از نابودی زمینهای کشاورزی اطراف شهرها و اسکان بی رویه جمعیت، سال ۱۳۷۲ به عنوان نخستین مصوبه “طرح جامع شهرهای جدید” به تصویب شورای عالی شهرسازی ایران رسید.
