به گزارش ساختمان آنلاین: با توجه به شرایـط موجود شهر تهران، وجود یک شبکه متشکل از کانـال‌ها و مجاری هدایت سیلاب برای دوره بازگشت‌های ۲۵ و ۵۰ ساله که سیلاب را بـا سلامت عبور دهد، ضروری است.
سالانه به‌طور متوسط ۲۴۰ میلی‌متر بارندگی در تهران رخ می‌دهد که این امر باتوجه به وسعت و گستردگی شهر، سبب جریان یافتن ۱۶۰ تا ۱۹۰ میلیون مترمکعب روا‌نآب در شبکه جمع‌آوری و هدایت آب‌های سطحی می‌شود. اما نخستین تلاش‌ها در این زمینه به اوایل دهه ۱۳۴۰ بازمی‌گردد. اما هسته اولیه این شبکه تا سال ۱۳۵۱ شکل گرفت و روند تکمیل و توسعه شبکه اصلی نهرها و کانال‌های شهر تهران ادامه یافت.
سال ۱۳۶۹ مسوولیت اجرا و تکمیل شبکه جمع‌آوری و هدایت آب‌های سطحی به سازمان مهندسی و عمران شهر تهران سپرده شد. نتیجه تمام این اقدامات و تلاش‌ها تا سال ۱۳۷۲ ساخت ۴۲ کیلومتر تونل و ۱۷۲ کیلومتر کانال در ابعاد مختلف بود تا تهران به موازات تکمیل بخشی از زیرساخت‌های عمرانی موردنیاز، از ۲۱۴ کیلومتر شبکه اصلی جمع‌آوری و هدایت آب‌های سطحی نیـز برخوردار شود.
در سال ۱۳۷۲ بنابر موافقت بانک‌جهانی مبنی‌بر پرداخت وام به شهرداری تهران و به‌منظور اجرای بخشی‌از پروژه‌های جمع‌آوری و هدایت آب‌های سطحی پایتخت، یک شرکت مستقل ذیل شهرداری تاسیس شد تا مسوولیت اجرای چنین پروژه‌هایی را برعهده بگیرد.
به این ترتیب در فاصله سال‌های ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۹ در مناطق مختلف شهر تهران، ۷۱ کیلومتر تونل، ۱۰۲ کیلومتر کانال و ۴۸ کیلومتر لوله‌گذاری انجام شد تا درمجموع ۲۲۱ کیلومتر دیگر به شبکه موجود افزوده شود.
در حال حاضر ۵۳۰ کیلومتر شبکه اصلی جمع‌آوری آب‌های سطحی وجود دارد و این عدد باید به ۷۰۰ کیلومتر برسد.بر اساس برنامه‌ریزی صورت گرفته، امسال باید هشت کیلومتر دیگر از این شبکه ساخته شود که این مقدار در نیمه نخست سال تکمیل و آماده بهره‌برداری شده است.
چشم‌اندازی که مدیریت شهری برای تکمیل شبکه جمع‌آوری و هدایت آب‌های سطحی در نظر دارد این است که کل ۷۰۰ کیلومتر این شبکه باید طی ۲۰ سال آینده تکمیل شود. بر اساس مطالعات انجام‌شده، تهران هنوز به تونل، کانال و لوله‌گذاری جدید نیازدارد تا با دستیابی به یک شبکه ۷۰۰ کیلومتری، علاوه بر بهبود عملکرد شبکه موجود بتواند پاسخگوی نیازهای آتی در این‌زمینه باشد.
