به گزارش ساختمان آنلاین: عباس احمدی در خصوص ساخت و ساز در شهرها، اظهار کرد: ساخت و ساز در شهرها عبارت از ساختمان‌های اداری، شهرداری، مساجد، تجاری و مسکونی است. در زمان‌های گذشته در شهرها تعداد ساختمان‌ها بسته به جمعیت ساکن در شهر و امکانات اقتصادی مالکان و در زمین‌های با ابعاد متفاوت و با ساختمان‌هایی اکثرا یک‌طبقه و به ندرت دوطبقه احداث می‌شد.
وی بیان کرد: از دهه ۴۰ که وارد عرصه معماری شدم، جمعیت کشور حدود ۲۵ میلیون نفر بود، تراکم جمعیت شهرها کمتر و ساخت و ساز در قطعات زمین حدود ۵۰۰ یا ۱۰۰۰متری با زیربنایی مشابه ابعاد زمین در دو تا سه طبقه و با طرحی منطبق نظر کارفرمایان ساخته می‌شد، همچنین در این دهه آپارتمان‌سازی به ندرت و اکثرا در تهران و احیانا در شهرهای بزرگ انجام می‌گرفت.
این پیشکسوت حوزه معماری ادامه داد: در دهه ۵۰ تا ۶۰ قطعات زمین کوچکتر اکثرا بین ۲۵۰ تا ۵۰۰ متر و بنای آن نیز در همین میزان و اکثرا تا سه‌طبقه بود. در این دهه آپارتمان‌سازی رونق گرفت و تعداد طبقات از چهارطبقه بیشتر تجاوز نمی‌کرد.
احمدی گفت: در حال حاضر با گذشت زمان بعد از حدود ۵۰ سال و افزایش جمعیت و تراکم شهرها، به منظور تقلیل بهای ساختمان با افزایش تراکم و طبقات از یک‌سو و تقلیل زیربنا از سوی دیگر، تعداد واحدها در قطعات زمین افزایش یافته است.
این استاد حوزه معماری اضافه کرد: خوشبختانه در این میان حضور مقررات ملی ساختمان، ساخت را از کیفیت بهتری برخوردار ساخت اما متاسفانه توجه به نظرات معمارانه در این بناها به تدریج کمرنگ شد.
وی با بیان اینکه ساختمان‌ها صرف نظر از بانیان و سرمایه‌گذاران آن‌ها، سرمایه ملی محسوب می‌شوند، عنوان کرد: به همین دلیل باید در تدوین اصول و ساخت آن‌ها توجه بیشتری انجام شود و این امر رعایت موضوعاتی از قبیل صرفه‌جویی در ساخت، قابلیت صرفه‌جویی در انرژی، به کارگیری مصالح، تکنیک‌های مناسب و دیگر الزامات را شامل می‌شود که در موارد اشاره شده اخیر و بخش‌های مختلف آن باید مطالعه بیشتر و بهره‌گیری از پیشرفته‌ترین دستاوردهای علمی لحاظ شود.
این پیشکسوت حوزه معماری خاطرنشان کرد: باتوجه به هزینه‌های مادی، مدیریتی و تشکیلات مترتب بر آن، حصول این امر صرفا در قالب سیستم انبوه‌سازی میسر می‌شود و از طرفی با توجه به شرایط موجود، اقتضای گسترش شهرها و در نتیجه لزوم افزایش ساخت و ساز، ایجاد مجموعه‌های انبوه‌ساز توانمند و بهره‌گیری از آن برای نتیجه‌گیری صحیح، امری گریزناپذیر خواهد بود.
احمدی تصریح کرد: توجه معمارانه در تدوین شکل استقرار فضاهای داخلی و خارجی، دقت در نحوه ایجاد مجاورت ساکنان در زندگی دسته‌جمعی و رعایت موضوعات و دیدگاه‌های جامعه‌شناسانه امری اجتناب‌ناپذیر است.
این استاد حوزه معماری گفت: متاسفانه در سال‌های اخیر که شهرهای ما مورد هجوم شدید ساکنان جدید بوده و به همین دلیل گسترش فیزیکی زیادی در شهرها صورت گرفته، فاقد برنامه‌ریزی مناسب و لازم از نظر نرم‌افزاری و سخت‌افزاری از مطالعات و تهیه مدارک اجرایی بر پایه مطالعات تا اجرای صحیح و علمی بوده است.
وی افزود: به طور مثال تهیه سریع و بدون مطالعات کافی طرح‌های آماده‌سازی برای اکثر شهرها و اجرا و ساخت بدون برنامه‌ریزی لازم و اصولی آن با همان سرعت صورت می‌پذیرد. همچنین مثال دیگری که می‌توان مطرح کرد اقدام به ایجاد مسکن مهر بدون برنامه‌ریزی لازم در تمام زمینه‌ها است که یقینا زیانهای این نوع اقدامات از بدو امر مشهود بوده و متاسفانه در روند گذشت زمان این ضررها مداوم خواهد بود و روند افزونی خواهد داشت.
