ساخت چهار میلیون واحد مسکونی امکانپذیر نیست!

به گزارش ساختمان آنلاین:  حالا دولت وعده داده است که طی چهار سال قصد دارد، چهار میلیون واحد مسکونی به این حجم اضافه کند. با یک حساب سرانگشتی مشخص می‌شود که این چهار میلیون واحد مسکونی، حدود چهار درصد ظرفیت‌های مسکونی کل مملکت است که طی قرون متمادی ایجاد شده است. یعنی دولت وعده داده، چهار درصد کل کشور را طی چهار سال دوباره می‌سازد.

در کنار این چهار میلیون واحد مسکونی، باید ساختارهای آموزشی، ورزشی، رفاهی، درمانی و…مورد نیاز نیز در نظر گرفته شود. محاسبات دقیق آماری نشان می‌دهد برای این منظور، اعتباری حدود چهار هزار هزار میلیارد تومان نیاز است. این اعتبار به اندازه نقدینگی کل کشور است.

ممکن است، دولت روی کاغذ بتواند این اعداد و ارقام را کاهش دهد، اما در عمل نمی‌توان این اعتبارات را کاهش داد. در برابر این نیاز، حدود 360 هزار میلیارد تومان اعتبار در نظر گرفته شده است، طبیعی است با این ارقام نهایتا فجایعی مانند مسکن مهر ساخته خواهد شد. بدون اینکه پیش‌بینی‌های آموزشی، رفاهی، بهداشتی و… صورت گرفته باشد.

دولت با تبلیغات فراوان اعلام کرد که قصد ساخت چهار میلیون مسکن را دارد. این رفتار باعث می‌شود بخش خصوصی نحیف ایران که هر سال نهایتا توانایی ساخت 100 الی 200 هزار مسکن را دارد، بلافاصله سرمایه‌های خود را از کشور خارج کند. یعنی این روش تبلیغاتی، نه تنها کمکی به بهبود شاخص‌های رشد مسکن نمی‌کند، بلکه باعث خواهد شد تا ظرفیت‌های موجود نیز در مسیر اتلاف قرار بگیرند.

لزوم اصلاح ساختار اقتصادی در کشور

برای تحرک سازنده در بازار مسکن، دولت قبل از هر اقدامی باید رویکردهای تبلیغاتی را کنار بگذارد و از ظرفیت‌های علمی، تحقیقاتی و دانشگاهی کشور برای تدوین یک برنامه مستند و اجرایی استفاده کند. ضمن اینکه مسوولان باید بدانند، تصمیم سازی در حوزه مسکن یک مقوله چندوجهی است و نیاز به یک پکیج کامل دارد.

بنابراین برای رشد تولید مسکن دولت ابتدا باید ساختار اقتصادی کشور را اصلاح، تحریم‌ها را لغو کرده و زمینه جذب سرمایه‌های خارجی را فراهم کند تا در یک برنامه میان‌مدت و بلندمدت، ساخت و ساز مسکن از 300 الی 400 هزار واحد مسکونی به 600 الی 700هزار واحد برسد.

مطرح کردن ضرب‌الاجل‌های یک‌ساله یا چهار ساله در واقع سنگ بزرگی است که نهایتا برداشته نخواهد شد، چراکه از قدیم‌الایام گفته‌اند سنگ بزرگ نشانه نزدن است، همان‌طور که وعده‌های بزرگ و بدون برنامه نشان‌دهنده، بر زمین ماندن است… .

خبر آنلاین