سهم بالای هزینه مسکن از سفره خانوار
اطلاعات مرکز آمار از هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی نشان می دهد که در سال ۱۴۰۲، مسکن سهم ۴۲ درصدی را از هزینه خانوار به خود اختصاص داده و باعث کاهش سهم هزینه های مربوط به بخش خوراکی نیز شده است.
به گزارش ساختمان آنلاین به نقل از تابناک، مسکن از جمله نیازهایی است که بخش قابل توجهی از هزینه خانوار در سال های اخیر به خود اختصاص داده است، با این وجود هر چقدر که قیمت آن بالاتر می رود خانواده ها امکان حذف آن را نخواهند داشت و تنها می توانند کیفیت آن را کاهش دهند.
بر اساس اطلاعات مرکز آمار به طور میانگین در سه دهه گذشته نزدیک به نیمی از سبد هزینه خانوار که در کلانشهر‌ها سکونت دارند به بخش مسکن اختصاص داده شده، در واقع بخش قابل توجهی از درآمد افراد تنها صرف تامین سرپناه می شود.
با توجه به این که بخش قابل توجهی از مردم ایران صاحب خانه نیستند و درآمد خود را صرف اجاره خانه می کنند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی آنها کاهش پیدا می کند. به عبارت دیگر آنها مجبورند از هزینه های رفاهی و حتی ضروری بکاهند و صرف هزینه مسکن کنند.
گزارش جدید مرکز آمار مربوط به هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی در سال ۱۴۰۲ است که نشان می دهد هزینه مسکن سهم بیشتری از کل هزینه های خانوار شهری را به خود اختصاص داده.
گزارش مرکز آمار نشان می دهد که سهم مسکن در سال گذشته برای خانوارهای شهری به ۴۲.۴ درصد رسیده و همچنین برای خانوار روستایی، سهم مسکن از کل هزینه آنها به ۲۱.۱ درصد افزایش یافته است.
در سال ۱۴۰۱ مسکن سهم ۳۸.۱ درصدی را از سبد هزینه خانوار به خود اختصاص داده بود که امسال با افزایش چهار واحد درصدی به ۴۲.۴ درصد رسیده است. رشد شدید سهم مسکن از سبد هزینه خانوار به ویژه خانوار شهری، نشان از بحران تامین مسکن برای بخش بزرگی از خانوارهای ایرانی دارد.
علاوه بر این مسکن و خوراکی در سبد هزینه خانوار رابطه متقابلی با یکدیگر دارند به طوری که در سال ۱۴۰۱ سهم هزینه های مربوط به مسکن و خوراکی و دخانی در مقابل یکدیگر قرار دارند به طوری که هر چقدر هزینه مسکن افزایش داشته باشد سهم هزینه های خوراکی و دخانی در مقابل آن رو به کاهش خواهد رفت.
سال ۱۴۰۱ با وجود سهم ۳۸ درصدی مسکن از هزینه خانوار شهری، سهم هزینه های خوراکی و دخانی برای این خانوار ۳۸ درصد بو، اما با افزایش سهم مسکن به ۴۲ درصد در سال ۱۴۰۲ سهم هزینه های مربوط به خوراکی و دخانی به ۲۷ درصد کاهش پیدا کرد.
همچنین برای خانوارهای روستایی با وجود افزایش ۲۱ درصدی هزینه مسکن، سهم خوراکی و دخانی از ۴۱ درصد به ۳۹ درصد کاهش پیدا کرد.
این رابطه متضاد میان سهم مسکن و خوراکی به این معنا است هر چقدر که هزینه های بخش مسکن افزایش پیدا کند خانوار‌ها برای تامین آن ناچار هستند که از هزینه های خوراکی خود کناره گیری کنند و آن را برای بخش مسکن قرار دهند.
