بی میلی سرمایه گذاران به ساخت و ساز صنعتی

به گزارش ساختمان آنلاین به نقل از صدا و سیما، سید محسن طباطبایی دبیرکل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران گفت: تعرفه قیمت گذاری قراردادهای ساخت مسکن عدد پایینی است و در بعضی مواقع مشاهده می شود برخی سازندگان سعی می کنند قراردادها و طرح های ساخت و ساز را به نوعی هدایت کنند که دچار تاخیر در پیشرفت طرح و زمان تحویل آن شود تا جریمه ناشی از آن، متوجه طرح ها شود.

وی با تاکید بر اینکه استفاده از فناوری جدید همواره با هزینه های مختلفی همراه بوده است، افزود: با توجه به هزینه بالای اولیه، سرمایه گذاران رغبت چندانی برای ورود به این سیستم ساخت و ساز ندارند. عدم سرمایه گذاری در صنعتی سازی را می توان ناشی از کمبود بودجه سازندگان و ریسک بالای آن برای سرمایه گذاران دانست.

به عبارت دیگر وجود ریسک پایین در ساخت مسکن به روش قدیمی و همچنین بازدهی مناسب آن برای سرمایه گذاران، حتی سرمایه افراد غیر متخصص را نیز به استفاده از روش قدیمی جذب کرده است.

به طور مثال آپارتمانی که با پنج میلیارد تومان قرارداد وارد چرخه ساخت می شود وقتی در پایان قیمت تمام شده آن برای سازنده بیش از مبلغ قرارداد تمام می شود، سازنده را بر آن می دارد با تاخیر در ساخت و تحویل طرح، هزینه هایی را متوجه خریدار نماید که این یکی از فرضیه هایی است که سنتی سازی را در بین سازندگان محبوب تر می کند.

طباطبایی با بیان اینکه تدوین و نگارش طرح جامع صنعتی سازی در کشور توسط دستگاه های ذیربط امری ضروری است، گفت: در این راستا مهم ترین حمایت دولت، تشویق و ارائه راهکار‌هایی در جهت ساخت صحیح و اصولی ساختمان های با کیفیت مطلوب و در مقابل افزایش تدریجی هزینه ساخت برای سازندگان با روش معمول است.

طباطبایی گفت: باید برای توسعه صنعتی سازی در کشور موضوع تجهیزات و تکنولوژی های مناسب پیگیری و تامین شودکه متاسفانه در بحث مطالعات کنترل شده و پایدار و جامع در این زمینه کاری جامع انجام نشده است، در این میان جای شرکت های دانش بنیان خالی است.

دبیر کل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران افزود: شناسایی فعالان صنعتی سازی در داخل و خارج کشور خیلی ضعیف انجام گرفته است و اگر هم شناسایی شده باشند جامع و کامل نبوده و استاندارد‌های کافی رعایت نشده است.

شکاف و اختلاف بین مقررات ساخت و ساز (نظام مهندسی – شهرداری و ساخت و ساز از جانب حوزه های مزتبط شهرسازی کشور) وجود دارد و قوانین در این بخش یک دست نیست.

طباطبایی ادامه داد: ابزار و بستر‌های قانونی در این حوزه وجود ندارد و شناسایی سرمایه گذاران توانمند در این زمینه صورت نگرفته است. باید در این حوزه مشوق های کامل تکنیکی قانونی و عملیاتی وجود داشته باشد. باید خلا ورود دانشگاه ها و اساتید به پروژه های مسکن پر شود.

وی افرود: تلاش برای صنعتی سازی ساختمان در کشور بدون سیاست گذاری مناسب و توجه نکردن به حل مشکل به صورت بنیادی، همواره با شکست مواجه خواهد شد. نیاز به سرمایه گذاری اولیه بالا، سوداگری در بخش زمین، نقص و نبود انسجام در سیاستگذاری های کلان کشور، کمبود دانش فنی و … اصلی ترین چالش های صنعتی سازی ساختمان محسوب می شود؛ بنابراین سیاست های کلان باید به گونه ای تدوین گردد که با استفاده از ابزار‌های حاکمیتی، افزایش تولید مسکن و مهار سوداگری به صورت توأمان مورد توجه قرار گیرد.

در غیر این صورت اتخاذ راهکار‌های ناقص و کوتاه مدت، مشکلات موجود بر سر راه تولید مسکن را بحرانی تر خواهد کرد و صنعتی سازی ساختمان نیز نمی تواند در این زمینه راهگشا باشد. در راستای ارائه پیشنهاد‌هایی برای صنعتی سازی، باید محدودیت های موجود را به حداقل برسانیم.