به گزارش ساختمان آنلاین: هرچند مدیریت شهری در این دوره از ابتدای ساخت سالانه ۱۵۰هزار واحد مسکونی را برنامه‌‌ریزی و اعلام کرد در سال اول تعداد واحدهای ساخته‌شده قدری بیشتر از این و معادل ۱۸۰هزار واحد خواهد بود. اما در عمل آنچه تا روز گذشته عملیاتی شده بود، صرفا انعقاد یک تفاهم‌نامه با بنیاد مسکن انقلاب اسلامی برای ساخت ۱۰هزار واحد و نیز تفاهم‌نامه دیگری برای ساخت ۱۳۰هزار واحد با وزارت راه و شهرسازی بود. علاوه بر این ساخت ۳۰هزار واحد مسکونی در قالب یک تفاهم‌نامه دیگر به انبوه‌‌سازان سپرده شد.
روز گذشته کلنگ ساخت پنج‌‌هزار واحد از تفاهم‌نامه بنیاد مسکن در سه منطقه ۲، ۱۶ و ۲۰ تهران به زمین خورد و کار اجرایی برای بخش بسیار کوچکی معادل ۳درصد از وعده ساخت‌و‌ساز ۱۸۰هزار واحدی سال جاری توسط مدیریت شهری به این ترتیب آغاز شد. مدیران شهری ابراز امیدواری کرده‌‌اند به واسطه شروع این پروژه پنج‌‌هزار واحدی، شهریور ماه جاری زمان خروج از رکود ساختمانی هشت‌ساله در پایتخت باشد. این در حالی است که پنج هزار واحد که قرار است به همت یک نهاد دولتی در تهران ساخته شود، فقط معادل تیراژ ساخت یک ماه بازار راکد ساخت‌و‌ساز سال‌های اخیر است.
به نظر می‌‌رسد مدیریت شهری برای خروج سرمایه‌‌گذاری ساختمانی از رکود سنگینی که از سال۹۳ تاکنون به آن دچار است، روی ساخت‌و‌ساز گلخانه‌‌ای و محدودی حساب کرده که تاثیر آن جزئی و مقطعی بوده و نمی‌‌تواند به شکل‌‌گیری سریال ساخت‌و‌ساز در مناطق مختلف شهر منجر شود. رونق طبیعی فعالیت‌‌های ساختمانی زمانی محقق می‌‌شود که به واسطه برقراری ثبات نسبی در اقتصاد و کاهش نرخ تورم عمومی، به تدریج از قیمت واقعی و حتی اسمی مسکن کاسته شود و پس از گذر از دوره تخلیه حباب قیمت مسکن، به واسطه احیای قدرت خرید متقاضیان مصرفی مسکن که گروه اصلی خریداران ملک در شرایط طبیعی بازار به شمار می‌‌آیند، حلقه آخر ساخت‌و‌ساز یعنی فروش به درستی عمل خواهد کرد و انگیزه و تمایل به ساخت‌و‌ساز در بخش خصوصی جان می‌‌گیرد. درواقع رونق ساخت‌و‌ساز بیش و پیش از اینکه به عرضه گلخانه‌‌ای مسکن در قالب پروژه‌های انبوه‌‌سازی وابسته به نهادهای عمومی، دولتی و شبه‌‌دولتی ارتباط داشته باشد، از رفتار بازیگران اصلی و همیشگی این بازار یعنی سازندگان و سرمایه‌‌گذاران ساختمانی نشأت می‌‌گیرد و تجربه نشان داده است هر مسیری غیر از این به نتیجه پایدار نخواهد رسید.
