پنل سازههای فولادی، روشهای نوین ساخت و صنعتیسازی
با حضور فرید نائینی رئیس انجمن صنفی تولیدکنندگان و فناوران صنعتی ساختمان و علیرضا زریننژاد عضو هیت مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سازههای فولادی برگزار شد.
به گزارش ساختمان آنلاین به نقل از استودیو سازههای فولادی، فرید نائینی در پنل “سازههای فولادی، روشهای نوین ساخت و صنعتیسازی” با اشاره به ضریب نفوذ صنعتیسازی اظهار داشت: دنیای پیشرفته با نسل چهارم فناوریهای نوظهور مواجه است و با آن عمل میکند، اما ما در فرآیند ساخت هنوز به نسل دوم انقلاب صنعتی ورود نکردیم و در جایگاه دهه اول قرن بیستم هستیم، در واقع به لحاظ روش ساخت عقب هستیم؛ البته به این معنی نیست که روش ساخت دستی و سفارشی بیاعتبار است اما با این روش امکان استفاده از فناوری های نوظهور وجود ندارد.
وی ادامه داد: تحول در دهه ۵۰ و تمرکز بر صنعتیسازی ساختمان سبب شد پنجمین کشور دنیا از نظر رشد ضریب ساخت صنعتی در جهان باشیم، ولی این جایگاه را از دست دادیم چرا که بعد از انقلاب سیاست توسعه مسکن بر آماده سازی و توزیع زمین قرار گرفت و عملا رشته هایی که در جهت توسعه صنعتی فراهم شده بود، پاره شد و به نوعی توقف ایجاد شد طوری که صنعتیسازی از خاطره جامعه مهندسی زدوده شده و با پروژه های مسکن مهر مجددا جان گرفت.
رئیس انجمن صنفی تولیدکنندگان و فناوران صنعتی ساختمان عنوان کرد: در جامعه مهندسی و دانشگاهها پدیدهها و اهداف روزآمد جهانی مثل پایداری، انرژی، محیط زیست، ساختمان سبز و غیره به گفت و گوی قالب تبدیل میشود، البته این گفتمان خوب است ولی تحقق آنها در قید این است که تولید ساختمان را صنعتی کنیم و مراحل و نسلهای صنعتی را طی کنیم تا اهداف روزآمد جهانی را محقق کنیم.
نائینی سپس گفت: تصویر دیگر اینکه با داشتن جامعه بزرگ مهندسی با بیش از ۶۰۰ هزار مهندس و پهنه وسیع دانشگاهی ظرفیت قابل توجهی داریم، پروژههای دولت که از صنعتی سازی حمایت میکند، بستر مناسبی برای توسعه صنعتی در اختیار میگذارد اما اینکه چرا علی رغم ساخت ۲ میلیون مسکن در قالب مسکن مهر نتوانستیم تولید صنعتی را ریل گذاری کنیم به این دلیل است که فضای تولید صنعتی گرفتار آلودگی مفهومی است که باعث سردرگمی مفهومی شده و به دلیل نبود زیرساختهای مناسب، جامعه مهندسی نمیتواند ورود کند. در حقیقت دولت با تعریف پروژه های مسکونی پر تیراژی در سطح ملی، که نمونه های آن مسکن مهر با بیش از 2 میلیون واحد و طرح نهضت ملی مسکن که در شعار قرار بر ساخت سالانه یک میلیون واحد مسکونی است زمینه لازم را فراهم آورده است و در این بخش نوبت به شرکت های طراحی و ساخت و مهندسان می رسد که با استفاده از فناوری های نوین صنعتی سازه علاوه بر کاهش زمان ساخت پروژه ها، بتوانند در هزینه تمام شده ساخت و الزامات مربوط به انرژی و کیفی سازی نیز اثرگذار باشند.
وی با بیان اینکه وقتی نظام اجرایی بر اساس تولید دستی است، مشاور نمیتواند از این نظام خروج کند و جامعه مهندسی به دلیل نبود زیرساخت ها نمی تواند ورود کند، افزود: تولید صنعتی نیز گرفتار آلودگی مفهومی است و مرکز تحقیقات تعدادی سیستم ساخت که بیشتر سازه ساخت میباشد را به عنوان فناوری مورد تأیید قرار داده و جامعه مهندسی پشت این دیوار متوقف مانده است، چگونه می توان در اسکلت فلزی حدس بزنیم مصرف انرژی ساختمان چیست و ملاحظات زیست محیطی به چه صورت میباشد، این در حالی است که به اشتباه اینها را به عنوان صنعتی سازی نام می بریم اما در واقع تولید صنعتی ساختمان نداریم.
رئیس انجمن صنفی تولیدکنندگان و فناوران صنعتی ساختمان در ادامه این پنل تصریح کرد: تولید صنعتی ساختمان به دلیل اینکه مطالعات زیربنایی درستی انجام نشده، گرفتار آلودگی مفهومی است و مثلا باعث شده در مسکن مهر به این نتیجه رسیدند که اگر پنجره دوجداره باشد صنعتیسازی لحاظ میشود در حالی که این موضوع سطحی نگری و ملعبه شدن است.
نائینی خاطرنشان کرد: نظام فنی و اجرایی در کشور ما دستی و سفارشی است البته این نظام اعتبار خودش را دارد اما راهی برای تولید صنعتی باز نمی کند چراکه تولید صنعتی به معنای بهره گیری از ظرفیت تکرار است، همانطور که در اسکلت فلزی زنجیره تولید برای پاسخ دادن به نیاز تعریف میشود، ظرفیت انبوه به خط تولید نیاز دارد چون نظام فنی و اجرایی دستی است جایی برای طراحی زنجیره تولید وجود ندارد.
وی اظهار داشت: در مقوله تولید صنعتی، دولت زیرساختهای مقرراتی در پروژههایهای میلیونی را فراهم کرده، منتها کسانی که باید هدف صنعتی شدن را محقق کنند نظام دانشگاهی است که حضور ندارند، در واقع دولت قدم برداشته اما جامعه مهندسی و نظام دانشگاهی حضور ندارند؛ به عبارت دیگر تعلیمات دانشگاهی کارآمد نیست بنابراین بخش خصوصی وظیفه خود را انجام نداده، به این معنا که دولت سیاست گذاری کرده و اکنون جامعه مهندسی و دانشگاهی در برابر مسئولیت تاریخی قرار دارند اما مسئولیت خود را به خوبی انجام نمی دهند.
مدیریت زمان و هزینه در ساختمانسازی با صنعتیسازی محقق میشود
در ادامه این پنل علیرضا زریننژاد عضو هیت مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سازههای فولادی در مورد مفهوم صنعتیسازی در طراحی ساختمان اظهار داشت: در دهههای۷۰، ۸۰ و ۹۰ بهبود صنایع و رشد ساختمانسازی شکل گرفت و از دهه ۸۰ به سمت توسعه ساختمان حرکت کردیم که برای مدیریت زمان و هزینه راهی جز صنعتیسازی وجود ندارد.
وی ادامه داد: وعده دولت سیزدهم برای ایجاد یک میلیون مسکن در سال، تنها با تجهیز کارخانه های کشور به ویژه استفاده از تجهیزات فلزی و مدلسازیهای به روز محقق میشود و از زمان طراحی تا اجرا می توان زمان را مدیریت کرد، به این صورت که قطعات به شکل پیش ساخته تهیه شود.
عضو هیت مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سازههای فولادی عنوان کرد: در ساخت پروژه های ساختمانی، آینده خوبی پیش بینی میشود به شرطی که از طراحیهای فلزی بهره بگیریم تا قطعات و اجزای ساختمان در نقاط مختلف ساخته شود و در محل پروژه تکمیل شود.
زریننژاد سپس گفت: برای مدرنیزه کردن ساختمانسازی جز صنعتیسازی چاره ای وجود ندارد و به جهت مدیریت هزینه و زمان ساخت استفاده از سازههای فلزی در کارخانه ها و مدیریت صحیح آن ضروری است و این موضوعی است که تولیدکنندگان سازه های فولادی کشور، آمادگی کامل دارند تا با ورود به این بخش با استفاده از ظرفیت های اعضای انجمن تولیدکنندگان سازه های فولادی، یاریگر دولت در تحقق طرح نهضت ملی مسکن باشند.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: چالش اصلی این است که دولتمردان در کشور ما بر خلاف سایر کشورها، در کوتاه مدت فکر می کنند و در درازمدت می سازند، وقتی شعار داده می شود که پروژههای مسکن ملی در مدت خاصی ساخته شود بدون اینکه زیرساختهای مناسب فراهم شده باشد، در حقیقت چون در ابتدا به درستی فکر نشده در اجرا به موانع برمیخوریم و طرح جدا از هزینههای آن، زمانبر نیز میشود.
عضو هیت مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سازههای فولادی بیان کرد: بخش خصوصی در کشور خوب کار میکند البته هنوز ایده آل نیست و سعی میکند پروژه ها را با کیفیت و زمان کوتاه بسازد و اگر صنعتیسازی اجرا شود زمان و هزینه ذخیره میشود.
شایان ذکر است این پنل در استودیو سازه های فولادی با همکاری تسفا و محتواک از تاریخ 20 تا 22 آذرماه در هتل المپیک برگزار شد.