موزۀ علم هنر دست نیلوفرین خوشآمد گوی سنگاپور
اگر بخواهیم سراغ اولین ها برویم موزۀ علم هنر سنگاپور نیز در این دسته بندی قرار میگیرد و موزه علم هنر سنگاپور اولین موزهای است که تلفیقی از علم و هنر را به نمایش گذاشته است.
نکتۀ بعدی راجع به این موزه طراحی منحصر به فرد ساختمان آن است که به نماد سنگاپور تبدیل شده و به دلیل طراحی آن به شکل دست انسان که شامل ده انگشت به سمت آسمان است آن را دست خوشآمد گوی سنگاپور نامیدهاند.
از طرفی در طراحی این ساختمان از گل نیلوفر نیز الهام گرفته شده است به همین دلیل علاوه بر دست خوش آمد گو و دستِ باز، آن را گل نیلوفر نیز مینامند. درواقع میتوان گفت که این سازۀ زیبا دست نیلوفرین سنگاپور است که به خوشآمد گویی مهمانان آمده است.
قرار گرفتن این موزه در کنار مجتمع مارینا بِیسَندز-گرانترین ساختمان تفریحی-سرگرمی در جهان- علاوه بر ایجاد نمایی زیبا، به‌نوعی تفریح و سرگرمی را که ظاهراً در تقابل علم و هنر است با یکدیگر آشتی داده و این دو مرکز را به یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری سنگاپور مبدل کرده است.
همان‌گونه که اشاره شد این ساختمان به شکل دست انسان و شامل ده انگشت است اما هر یک از این انگشت ها در واقع ساختمانی مجزا و شامل چهار طبقه است که با پله های برقی و آسانسور به یکدیگر متصل شده اند و دو طبقۀ آخر آنها مختص ۲۱ گالری هنری خاص میشود که هر یک از آنها یکی از جنبه های علم، هنر، موسیقی و فناوری های نوین را به نمایش گذاشته است.
در باقی طبقات نیز آثار باستانی مختلفی از اقصی نقاط جهان به نمایش گذاشته شده است؛ اما علاوه بر گالری ها و نمایشگاه های دائمی مستقر در آن، این موزه میزبان نمایشگاه ها و کارگاه های مختلفی در سطح بینالمللی نیز هست.
ویژگیهای معماری
این ساختمان کروی شکل واقع در خلیج مارینا بِی سَندز (Marina Bay Sands) با مساحتی بالغ بر ۶ هزار مترمربع که توسط موشه سفدی، از معماران مشهور و مطرح در سطح بین المللی، طراحی شده است، در سال ۲۰۱۱ افتتاح شد.
ارتفاع هر یک از سازه های انگشت مانند این ساختمان متفاوت است و بلندترین آنها ۶۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد که توسط نرمافزارهای سه بعدی بسیار پیشرفتهای طراحی و روی یک شبکه فولادی پیچیده پیاده شده است.
سازۀ اصلی این ساختمان کروی روی پایه هایی از جنس ورق های فلزی ضد آب و درون یک برکۀ بزرگ پر از آب بنا شده تا گل نیلوفر را در ذهن بیننده القا کند.
در نمای ساختمان نیز از مواد پلیمری و الیاف فایبرگلاس به‌صورت دوجداره و منحنی شکل استفاده شده که در اصل در بدنۀ قایق ها و برخی کشتیها استفاده میشود.
بهره گیری از طبیعت
سبک معماری ساختمان این بنا به‌گونه‌ای بسیار جالب و منحصر به فرد از نیروهای طبیعی برای تأمین بخشی از انرژی موردنیاز خود بهره گرفته است.
اولین مورد پنجرههایی هستند که در بخش انتهایی هر ده سازۀ انگشت مانند تعبیه شدهاند و با هدایت نور خورشید به داخل ساختمان در طول روز محیط را کاملاً روشن میکنند و همین مسئله فضای داخلی را از هرگونه نور مصنوعی بینیاز کرده است.
مورد بعدی طراحی یک حفره در مرکز و قسمت فوقانی این بناست که با هدایت آب باران به مخازن تعبیهشده در داخل ساختمان، آبشاری ۳۵ متری در درون ساختمان ایجاد کرده است. این آبها نیز پس از تصفیه در سرویسهای بهداشتی و بخش نظافتی ساختمان مورد استفاده قرار میگیرد.
