۹ اشتباه رایج مهندسی در ساخت

۱- افزایش سایز ستون ها :

این کار سبب افزایش سختی ستون و در نتیجه افزایش بار جانبی وارده به آن ستون وکاهش باروارده به ستون های دیگر شده در نتیجه علاوه بر غیر اقتصادی شدن خود می تواند باعث بحرانی شدن برخی اعضا شود.

۲- افزایش سایز تیرها :

علاوه بر مشکلات گفته شده برای ستون ها ،افزایش محاسبه نشده سایز تیر ها در سازه های با اتصال خمشی میتواند باعت ایجاد تیرقوی ستون ضعیف شده که در نتیجه آن در مواقع بحران مفصل پلاستیک بجای تیر در ستون رخ میدهد و خود عاملی خطرناک برای سازه بشمار می آید.

۳- افزایش تعداد میلگردها :

این موضوع علاوه بر امکان ترد شدن مقطع میتواند باعث تراکم بیش از حد میلگرد شده و مانع بتن ریزی مناسب شود هم چنین تراکم بالا باعث ایجاد مشکل در عمل ویبره کردن بتن خواهد شد.

۴- افزایش سایز بادبندها :

این عمل موجب افزایش سختی بادبند مورد نظر و در نتیجه افزایش نیروی وارده به آن شده در حالی که ورق های اتصال آن و جوشها برای این افزایش نیرو طراحی نشده باشند امکان پارگی ورق ها و شکست جوش ها بوجود می آید-علاوه بر این با بجابجایی مرکز سختی امکان تشدید پیچش در سازه بوجود خواهد آمد که خود عامل بحرانی کننده سازه می باشد.

۵- افزایش ضخامت بتن دال در سقف های تیرچه و بلوک :

علاوه بر افزایش بار مرده سازه باعث اعمال بارهای بیش از حد به تیرچه ها شده که در نتیجه آن خیز بیش ازحد تیرچه ها ودرنتیجه ترک های بزرگ در سقف رخ میدهد که از نظر روانی نیز بر کاربران ساختمان تاثیر گذار خواهد بود.

۶- افزایش سیمان در بتن :

سیمان تنها نقش ماده ی چسبنده را داشته وافزایش بیش از حد مورد نیاز آن تاثیری در مقاومت نداشته بلکه بدلیل زیاد شدن ریزدانه ها میتواند تاثیر منفی بر مقاومت بتن بگذارد و همچنین عاملی بر غیر اقتصادی شدن طرح اختلاط می باشد.

۷- افزایش آب در بتن :

کمتر مهندسی وجود دارد که از تاثیر منفی افزایش اب در بتن بر مقاومت بتن اطلاع نداشته باشد .
افزایش بی رویه آب علاوه بر کاهش مقاومت می تواند باعث نفوذ پذیری بیشتر و ایجاد ترک در بتن و پوکی بتن شود.

۸- افزایش زمان ویبره :

این عمل باعث جدایی دانه بندی بتن و خروج شیره بتن از آن شده که عامل مهمی در کاهش کیفیت بتن خواهد بود ( زمان پیشنهاد شده برای ویبره بین ۳تا ۵ثانیه بسته به حجم بتن می باشد)

۹- افزایش سایز نبشی بالاسری در اتصالات مفصلی :

این پدیده باعث کاهش انعطاف پذیری اتصال شده و در نتیجه ماهیت مفصلی بودن اتصال از بین رفته و به اتصال نیمه صلب نزدیک می شود که نتیجه آن اعمال لنگر پیش بینی نشده در اتصال و در نتیجه اعمال این نیروی اضافی به تیر ها و ستون ها خواهد بود.